Posted on Leave a comment

Brief aan mijn psycholoog (levensbeschouwing)

Dag wereld, dag familie

Het gaat goed met ons, dank u. 2010 gaf het gevoel van een ommekeer. Maar mijn indrukwekkend weifeltwijfelachtigende zelfneurologische systeem wil daar bewijzen van. En dus zocht ik naar de Hoogtepunten van 2010. En van het eerste decennium van de 21e eeuw. En, eenmaal diepgravend bezig, van mijn leven so far (dat ronde getal 40, weet u).

1/ Het voorbije 2010 bracht nieuw werk en een derde kind (dochter, geen draagster van Duchenne). Maar het duwde me ook in het soort Project Wars waar ik van verlost wilde zijn. Gelukkig vonden we een (fantastische, zo bleek) nieuwe school voor Jente en groeide het uitzicht om mij professioneel op en top aan Agile/Scrum te wijden.

2/ Een hoogmis van licht was 2010 na een decennium dat vooral dood, kanker en verderf had gebracht. Ondanks 2 geboortes overheersten sterftes, oneindige miserie en de schrapping van grootouderlijke aanwezigheid op aard’ (for better or for worse). En de aanhoudende zoektocht naar FUN werk leidde me van gestoorde chaos naar de hel.

3/ Na een leven dat me geboren deed worden, me naar een middelbare school bracht, een ongeluk van zo-goed-als-dood deed onbeleven maar ook liet voortstuderen. Allemaal onder de agressieve terreur van een alcoholieker van een gruwel die zich ‘vader’ dacht te mogen noemen. Gelukkig kwam een vrijgevlogen prachtvogel me bevrijden naar prachtige (alhoewel soms keiharde) jaren van ontdekking, en een boekenwinkel die niet volstond voor een voldoende levensonderhoud.

En zo kreeg ik een exponentieel tijdsoverzicht van 1970-2010:

Daarna schetste ik er de grafiek van bruto persoonlijk geluk bij. Bewijs van een onbetekenende jeugd (alle potentieel de kop ingeslagen door mister Gruwel), negatief culminerend in 100% verlies, maar gevolgd door de steil opwaartse stuwing door de vogel. En dan, aha, blijkt uit de grafiek een dwingende koersstijging na de beschreven neerwaartse decennialiteiten. En een positieve winstwaarschuwing voor Q2 2011…

°levensles De grafiek bewijst dat er geen rechtstreeks evenredige overeenkomst is tussen bruto persoonlijk geluk en inkomen..

Posted on 1 Comment

2010 in review

The stats helper monkeys at WordPress.com mulled over how my Ullizee blog did in 2010. They provided me with a high level summary of my overall blog health (Thanks, guys!), starting with the Blog-Health-o-Meter™ that reads that my blog is on fire!

Crunchy numbers

Featured imageAbout 3 million people visit the Taj Mahal every year. My blog was viewed about 27.000 times in 2010. If it were the Taj Mahal, it would take about 3 days for that many people to see it.

In 2010, there were 86 new posts, growing the total archive to 252 posts. There were 154 pictures uploaded, taking up a total of 44mb. That’s about 3 pictures per week.

The busiest day of 2010 was December 20th with 175 views. The most popular post that day was The iron triangle of valuation. I still love that particular note because it expands one of my favourite topics, i.e. Agile and Scrum, to a higher level, the enterprise level of Agile HR.

Where did they come from?

The top referring sites in 2010 were facebook.com, mypip.nl, twitter.com, en.wordpress.com, and linkedin.com.

Some visitors came searching, mostly for extreme programming, coldplay (viva la vida, viva la vida or death and all his friends), editors (an end has a start), and joy division.

Attractions in 2010

These are the posts and pages that got the most views in 2010:

1

The iron triangle of valuation December 2010

2


eXtreme Programming Revisited (part I)
November 2009

3


The Dark Knight returns (in Lego)
August 2008

4


Joy Division (Closer… to finality?)
September 2009

5

Een schitterend gebrek aan realiteit January 2009
1 comment

Posted on Leave a comment

Europa Republic Dada

Een filmscript. Waarin Paul van Ostaijen zijn voorliefde voor de jazz integreert met zijn persoonlijke beleving van -bloedig neergeslagen- burgeropstanden, allemaal in het na-oorlogse Berlijn. De Dada uit beeld geschreven. De Bankroet Jazz. Pleite. De tekst in boekvorm leest lekker beeldend en werd meer dan 80 jaar na creatie… verfilmd.

Het kriebelt. In de stad. Steden. Dada. Op een jazzy ritme. Een consortium wordt opgericht. De revolutie verspreidt zich. Op een jazzy ritme. Zelfs de Reichsminister en zijn gewapende milities krijgen het geweldloze geweld niet doodgeschoten. Schiesst noch was, Noske. Iedereen danst. En is rentenier! Dankzij immer groeiende kortingen op staatsbons van immer groeiende waardestijgingen.

De Europese wereld wordt dada, maar even snel gaga. Het humanistisch optimisme verzuipt. En geen grote contemporaire mensevrienden, noch een ernstig jongmens als Charlie Chaplin, krijgen de zaak nog gered. Da da kabaret, daaaag. Geld is alles. C’est la B A N Q U E R O U T E, quoi.

Kleuren, dans, beweging. Sfeer. Samengeknipt met beelden uit verschillende films uit de beginjaren 1900. Het procédé verhoogt de authenticiteit, maar laat minder ruimte om het script na te leven. ‘Charlot wordt gehangen’ was zelfs in de eerste versie geschrapt en kwam finaal niet meer voor. De herkenning van Charlot als profeet is bepaald eigenzinning. De tijd gaat niet de vuilbak in. De overgave van de kerk is nogal bloot. Er moest natuurlijk beeldmateriaal bestaan om het scenario zo goed als mogelijk te tonen. Maar het geheel is zeker bevredigend.

Antwerpen of Berlijn, het maakt niet uit. Van Ostaijen uit zijn wantrouwen tegen georchestreerde, grootse bewegingen die het individu uitschakelen.

Posted on Leave a comment

Van daluren naar piekmomenten

Mira - In de dalurenOmdat ik haar laatstgeborene, Stukken Van Mensen, zo geweldig vond, was ik ook heel erg benieuwd geworden naar de vorige van Mira. Die heet In De Daluren en blijkt, na ettelijke beluisteringen, voor een debuut behoorlijk matuur en al heel… Mira. Het sappige accent, de gevatte teksten, heerlijk druipende ironie, omgekeerd zelfbeklag, preoccupaties met de domheid van het BV-dom en andere kleurders van dagen.

Zijn er dan geen verschillen/evoluties te merken? Jawel, hoor. De instrumentatie op dit debuut is prima, verfijnd of wat steviger waar nodig, maar globaal wat traditioneler. De opvolger is zeker een pak gedurfder, wat elektronischer, frivoler en speelser (met dank aan JMX ongetwijfeld), hier en daar wat gevoeliger. Ander verschilpunt is dat nummer 2 zeker hit-gevoeliger materiaal bevat, net iets catchier, evenwel zonder aan eigenheid en (vooral) eigengereidheid in te boeten. Gevolg: meer airplay (in de piekuren dus). Zodat ik ze kon leren kennen…

Posted on Leave a comment

Persoonlijke hyperproductiviteit

Ik ben de hardnekkige bestrijder van mijn eigen hyperproductiviteit. De neiging om de neiging elke dag van elke minuut per jaar ‘productief’ te zijn elke dag van elke minuut per maand te bevechten. Zo hartstochtelijk dat het leidt tot hypermelancholie. Herinnering aan de niet-bereikte hyperproductiviteit. Filosofische en literaire wereldwerken verslinden (en wereldkondig maken). Poëziebundels publiceren. Blogs onderhouden. De status van Scrum-goeroe waarmaken. Borduren. En dergelijk.

Was ik maar niet zo’n straffe strijder. Ik moet nog geld verdienen, ook.

Posted on Leave a comment

Zij snijdt mij… in Stukken Van Mensen

Mira - Stukken van MensenSoms mag je ‘t niet forceren. Ik denk daarbij aan Mira en mij. Stilletjes groeiden we naar elkaar toe. 1 Liedje op de radio. 2 Liedjes op de radio. 30 Seconden voorbeluisteringen op iTunes.

Toen kocht ik haar en sneed zij mij… in Stukken Van Mensen. Met haar snedige taal in heldere, zeldzaam natuurlijke en sexy Vlaams(ch)e klanken.

Ondanks de mooie, verstilde passages -gebracht met sensuele stem- onderscheidt* Mira zich vooral met de meer nerveuze (neurotische?) songs en in licht absurdistische sferen badende teksten. Maar ook: een dik compliment voor de speels-experimentele arrangementen.

Die snijdende blik op de hoes maakt mij niet uit, want ik heb mijn hart aan haar verloren, op één of andere planeet. Ik mag echt niet klagen.

*Niet te vergelijken, maar toch even verwijzen naar die andere straffe madam, annex zingzangliedjesschrijfster met volstrekt eigen stemgeluid en avontuurlijke arrangementen Eva De Roovere (ook levend).

Posted on 1 Comment

We waren daar nu toch (en Yevgueni ook)

yevgueni-ab-box-cd-voorstellingGod, ja, we waren daar nu toch, in de AB Box. En, kom, we hadden nu toch inkomkaarten. En Yevgueni sprak tot ons: We Zijn Hier Nu Toch, en stelden dan maar ineens hun nieuwe (3e) CD voor.

En het was weer fantastisch. Van zacht introspectief tot beestig rocken. Zo hadden we ze verleden jaar in hun homeland Beveren ook al gezien.

yevgueni-we-zijn-hier-nu-tochDe nieuwe CD kwam volledig aan bod en werd perfect aangevuld met ‘oude’ publieksfavorieten. Prima balans in de liedjeskeuze dus, ook goed gespreid tussen set en bissen. Zalig was de afsluitende bis met het vertaalde Suzanne Vega-pareltje In Deze Stad. De gitarist gaf extra kleur (soms net te veel op de voorgrond gemixt, terwijl de pianoriedeltjes wat meer aanwezigheid verdienden, vond ik, maar da’s een detail). Klaas toonde zich een begaafd instrumentalist en publieksmenner. Zijn zus blijkt ook te kunnen zingen. Maar, vooral, de ganse band stònd er en excelleerde. Punt.

De vertrouwde sound èn creatieve evolutie. Een zomerliedje met een beat. Verrassend… en ook niet: een nieuwe Robbie (III al, ook gekend als: Daar Zit Je Dan). Heel persoonlijk liefdeslied. Een duet (die zingende zus). Een andere kijk op (werken in) de media. Een nieuwe uitdrukking voor het woordenboek (iets met een schijtende geit).

Een bijzonder geslaagde avond. En dat geldt ook voor de CD, die we ons maar ineens hebben aangeschaft. Doe het ook. Maar ga ook eens live kijken (1 april in de Handelsbeurs van Gent bvb, als je rap bent). Let op: je dreigt al eens omver te worden geblazen. Merci, gasten!

yevgueni-kanibaalyevgueni-aan-de-arbeid

Posted on 1 Comment

Loving Facebook, Hating Facebook

facebook-logoPablo Zarate made a clear statement. Capo wrote about it. I’m getting bored with it. And here’s 25 reasons not to love it:

I don’t agree on every single reason, but certainly on a majority.

So let’s be trendy (for once) and:

  • Get rid of unused friends
  • Keep professional contacts at LinkedIn
  • Don’t accept silly requests or things getting thrown
  • Bluntly… defriend (I will start with people that don’t even respond to a personal e-card for their birthday. I just hate that!)

Okay, maybe my virtual network will look as friendless as my real life network :-(. But I will surely feel relieved and de-stressed :-).

Let’s use it pragmatically to keep informed of:

  • Real messages of real friends
  • Real friends’ birthdays
  • Events of bands/groups/subjects of interest
  • Worthwhile causes
Posted on Leave a comment

(h)Eerlijke plaatjes

Zeldzaam de CD die bij de eerste beluistering boeit, ontroert, fascineert.

Maar de fine-fleur van Nederland’s popmuziek, Frank Boeijen-Henk Hofstede-Hennie Vrienten, ofte Aardige Jongens, kreeg het voor mekaar.  Je herkent hun eigen geluid, accenten, stemmen en klanken, maar ze smelten heerlijk samen in een mix van grooves, beschouwingen, tederheid en andere overschouwingen.

Bart Peeters heeft met De Hemel in het Klad ook een erg mooi en (vooral) intimistisch wereldplaatje voortgebracht. Het bevat de nodige pareltjes, maar het is toch zòveel bedachtzamer dan zijn Slimmer dan de Zanger. Ik mis echt wel de scherpere kantjes (instrumentaal gezien) en de prettig-gezinde drukte(maker) -van weleer (?).