Posted on Leave a comment

Down (op weg naar school)

Wist u dat het Syndroom van Down één van de meest voorkomende mentale beperkingen is? Geen wetenschap van betekenis, hoor, bij de geboorte van zoon #2 in 2003. En uit zeven jaren ervaring bleek dit evenmin garant te staan voor brede kennis of expertise over Down. Noch in het keizerrijk van de artsenij, maar ook niet in het schoolwezen.

Na een zalige tijd bij zijn onthaalmoeder hoopten we dat zoonlief mee naar de school van grote broer kon. Wat naïef. Het kostte onderhandelingen, besprekingen en een ondertekend (!) akkoord: enkel de voormiddag, niet mee op uitstappen en geen aanspraak op de lagere school. Gruwelijk logisch na de latere mentale oorlog over zoon #1.

Maar de nieuwe school voor grote broer heet hem wel onmiddellijk en van harte welkom. Geen onderhandelingen, contracten en dergelijke. Verrassing alom, maar ook opluchting en blijdschap. Wat een school! En een superjuf die handelt vanuit haar ervaringen met haar zus met Down en haar sterk geloof in inclusie op kleuterniveau. Met geduld, kracht en volharding bouwde zij aan een geweldig succesverhaal dat 2 prachtige jaren duurde. Een ervaring die opgeteld met zijn wekelijkse sessie logopedie een prachtige zoon als som van de inspanningen opleverde. Een goede opstap naar het Bijzonder Lager Onderwijs. Denk je…

Tot de zware ontgoocheling in de nochtans bewust gekozen school. Geen Speel- en Leerklasje, maar terug… kleuterklas. Vraag je als participerende ouder een opvolgingsgesprek in december. Is alles ok. Krijg je 1 pictogrammenrapport in februari. Is alles ok. Volg je elke dag het over-en-weer schrift. Is alles ok. Komt het eindrapport. Is niks ok. Want: brabbelt, kan niet fietsen, niet juist springen, is laks. Vraag je op het oudercontact naar het waarom, naar acties en doelstellingen. Vertel je van de kerel die je thuis kent en fietst en springt en zo actief is. Lijk je van een andere planeet te komen. Dus: jaar overdoen.

Begint je grote vakantie met een moeilijk handelbare mentaal gehandicapte. Niet ons kind met een mentale beperking. Dus maak je er werk van. En kijk: gedaan gebrabbel, goed fietsen en juist springen, vrolijk en actief. Je informeert de school van je zorgen en je vragen. Sta je aan de voet van een gigantische toren. Van ivoor. Wacht je af. En af. En af…

Bezoek je een andere school. Ontdek je een aanpak die ook cognitief is, waar hij in een Speel- en Leerklas hoort, met differentiatie, met zelfs interesse in leespraat (ons dada). Weg vergeetput. Om te bleiten. Foert. Je schrijft hem in. Opdat het geweldig wordt!

Leave a Reply