Yann Martel begint ook de opvolger van het machtige Leven Van Pi met een schrijver in twijfel. Een schrijver die de opvolger van zijn vorig boek, een eclatant succes, afgewezen ziet door een comité beterweteraars van uitgeverszijde. Weg ambitie van een roman+essay dubbelboek (dubbel begin, geen einde). Het begin van een vlucht naar een vreemde stad naar het einde in een dierenfabel, en een geschokte lezer in verwarring.
Centraal staat een twintigste-eeuwse beul die hoopt op een verlossing van middel-eeuwse allure door de verdierlijking van de afgeslachte en gemartelde medemens naar het voorbeeld van Julianus de Gastvrije. Met de gevluchte successchrijver in de rol van hedendaagse Flaubert wil de beul zich vrijspreken mits een beklemmend toneelstuk. Maar zijn ziel raakt niet getaxidermeerd omdat de zoekgeraakte schrijver net op tijd het mes ziet. Net voor de poorten van het Goddelijke Koninkrijk, zeg maar. Maar lang na De Verschrikkingen.
Oh ja, de titel is Beatrice en Vergilius. Een ezel en een aap op een gestreept hemd als bühne. Een meerlagig werk dat van De Goddelijke Komedie over de grenzen van autobiografie en fictie naar de holocaust grijpt. Door de ogen van een schrijver die het, na een ongelooflijk succesboek, even niet meer weet. Maar een bizar stukje fictie schrijft. Spelletjes Voor Gustav is geen essay, geen verhaal, geen gedicht en zeker geen dubbelboek. Een pil die je slikt om je geheugen niet te wissen (Spel Twaalf).
Spel Negen: Na afloop, als het allemaal voorbij is, kom je God tegen.
Wat zeg je tegen God?
Wat een prachtig lees-boek, dit prijsbeest van de Canadese schrijver Yann Martel. Al die jaren (sinds de Man Booker prize 2002) riep het me, prikkelde me, kietelde mijn nieuwsgierigheid te kunnen weten hoe een boek, wat een verhaal kan zijn over niet meer dan de overleving van een jongen en een (Bengaalse) tijger, een bevreemdend samen-leven op een verloren zee, verloren op een zee, op weg naar redding?
