Verslingerd was ik al aan het werk van Yves Petry. En dat dhr. Petry letterlijk leeft voor en van de literatuur was me ook al ter ore gekomen.
In Mijn Leven Als Foetus beschrijft hij op krachtige wijze, in de rijke taal hem eigen en met gepaste mengeling van pretentie en zelfironie hoe allesomvattend zijn literaire bestaan is.
Vergelijken met een bouwproject gaat niet op. Want organische chaos is het. Het Schrijven. Het (draag)moederschap levert evenmin een basis voor vergelijking. Nee, want Yves Petry valt als schrijver samen met zijn vrucht, het geschrevene. Boek en schrijver verenigd in de foetus als het ware. Artistieke identiteit. Ook bij de lezer vereist. Waarna
schrvr zkt geschikte lzr.
Laat maar komen, dat nieuwe werk: De Maagd Marino (2010).
Deze prenatale bekentenis, een kleinood in elke betekenis, is het eerste deel in de Belgica reeks onder supervisie van de letterverslaafde Dirk Leyman. Uitgaves zijn voorzien per 3 delen. En ik heb nu al spijt dat ik deel 2 niet meenam, zijnde “Vijf Grotesken” van Paul van Ostaijen.
