En NAAKT zijn we ook, zelfs verscholen onder een hoed. …Het mag duidelijk zijn, het lezen van een strip van Enki Bilal heeft het effect dat ik naar andere geestelijke denkwerelden getransporteerd wordt.
Waar wat grafisch kan, is.
Ik heb deze ANIMAL’Z in 1 enthousiaste, vroeg-nachtelijke ruk uitgelezen. Futuristische western (kogelsplijtende duels, ogen in de schaduw van een hoed) volgens een sci-fi visie getransponeerd op een wereld in het post-‘Infarct’ era (de gigantische milieucatastrofe). Geweldige grafiek. De grijze soberheid van vette potloodkool. Lichte kleuraccenten. Hier en daar een oog. Rood. Er is ook blauw.
Handelsmerk. Een briljante retrospectieve en filosofische kijk van overmorgen op de wereld van morgen na het gedoe van vandaag. Wereld gedrenkt in grijs, van zoute koffie en poederwater (los die paradox maar eens op, ha), van mens-dier mutaties en andere robotische wezens.
Zijn vorige reeks was een trilogie in 4 bedrijven. Reflecties op geweld (op straat en in de kunst). Sluipschutters. Het Joegoslavische trauma.
Maar Nike deed me wel denken aan Nikopol, de onovertrefbare anti-held uit de onovertroffen gelijknamige cyclus. Reflecties op geweld (op straat en in religie), op geheugen ook. De verfilming ervan was zeer fascinerend, gelukkig geen kopie van de boeken, een bevreemdende afwisseling van mensen en animatie, maar toch net niet…
