Van Sam De Graeve leerde ik dat je voor het budget van een kleerkast ook kan Reizen Met Dochters. Hijzelf ondernam twee zo’n reizen, waarvan de eerste eigenlijk een tot reisreportage omgebogen doktersadvies (meer zon!) was. Maar meer nog dan exotische verhalen leverde het amusante, gevatte en herkenbare mijmeringen op over het leven in en met een gezin. En wat dat zoal met een man doet. Bijzonder humoristisch vond ik zijn schitterende politieke metafoor daarover.
Maar de auteur vertelt niet enkel verhalen van een reizende mens, maar taal en tempo van het boek reflecteren ook de mens achter de schrijftafel. Zachtaardig, minzaam, licht laconiek. Bescheiden en niet springerig. Een verademing in een medialandschap vergeven van kolerieke figuren met mediazieke kapsones. Helemaal in lijn met zijn blog, zijn columns en zelfs zijn jurering voor de Gouden Uil.
Reizen Met Dochters is een fijn en vlot verteerbaar werk (en dat vraagt veel werk!), een met waanzin voor detail gemaakt miniatuur. Stijlvol uitgegeven ook. Kleurrijk, mooie tekeningen, grappige introotjes.
Maar wat gaat hij doen als de jongste telg (een zoon) 4 wordt?
Dank je voor de mooie woorden. Vooralsnog weet ik nog niet wat ik met de zoon ga doen, terwijl de tijd begint te dringen. Wellicht wordt het een uitstap naar een parkeergarage, want zijn passie heet ‘auto’s’ en daar zijn we dan toch al gauw enige tijd zoet.