Zoals Van Rossum ooit de verkiezingsbelofte “Iedereen een Ferrari” lanceerde, vind ik (pas op, hier komt de slogan):
“Iedereen MANAGER!“
Omdat iedereen toch denkt dat hij (ook: zij) het beter weet, het beter kan, beter steken kan (dood), steeds hoger (de ‘Peter’ in elk van ons -die van het principle- tartend). Meer geld, meer titel, meer auto, meer macht, meer meester, minder anderen, meer meer MEER… ALLES!!!
…behalve ik.
Omdat ik gedij, vegeteer, prospeer in de schaduw; ver weg van de lijkengeur en gewette messen. Zonder strategie, een vroeggestorven diplomaat, verdwaalde huurdoder, tekstloze scherpschutter.
Omdat ik… dichter ben, niet meer ben dan begaan met woorden, steeds dichter bij woorden ben, dan een manager bij mensen.
Omdat ik, zelfs als projectmanager, kunstenaar ben. Op zoek naar de autonomie van mijn werk, steeds afhankelijk van een mecenas, dus voortdurend balancerend tussen werk, medemens en … manager.
Mooi gezegd, maar tegelijk zware verzuchtingen.