Onlangs gingen we (voor de tweede maal al, jawel) in ons leven naar Disneyland Parijs. Het was de verjaardagskeuze van onze oudste zoon.
Goed op tijd (lees: ontieglijk vroeg, ook wel te laat gewerkt de avond ervoor) vertrokken we. Of het ermee te maken had, weet ik niet, maar we misten enkele snelwegborden, en dus de juiste afslag. Stress. Na een kleine omweg vinden we toch de blokhutten van Davey Crockett.
We houden ons sterk ondanks de drukte en het aanschuiven. En we maken al enkele plannetjes waar: de piratenboten, de disney-trein en de (laatste) Halloween parade. En we sluiten tijdig af met eten in het Rainforest restaurant.
De blokhut dient zijn doel (namelijk drukte vermijden), maar het ontbijt is gene vette. Breakfast à la française. In het park kopen we een Clone trooper geweer voor zoon #1. En alhoewel zoon #2 Star Wars figuren kiest, blijkt hij kort daarna ook duidelijk behoefte te hebben aan een geweer. Het wordt een Buzz Lightyear geweer.
Nadat we lekker niet verdwalen in Alice’s vreemde labyrint, gaan we (kleine zus inbegrepen) voor een ritje met Peter Pan. Het is al namiddag als we onze Buzz shoutout fast passen gebruiken. En we ontdekken de echte hyperspeed met de Star Tours. Zoon #1 vraagt zich af hoe die Jedi’s dat toch uithouden. Zoon #2 heeft duidelijk niet het juiste geweer. Moest ook een Star Wars geweer zijn. We zoeken de warmte op van een raa
r restaurant; waar je je dessertje niet moet betalen omdat je enkel koffie bestelde. Zoon #1 besluit nog enkele verjaardagscenten te spenderen aan Toy Story toy soldaatjes. Best wel grappig. Na het roze, groene en de rolschaatsbediening van Annette’s hamburgerrestaurant zijn we echt wel uitgeput.
En dan blijkt de auto nog gepikt ook. Of alleszins toch elders te staan dan we ons meenden te herinneren. Of is het Bambi gedeelte van de parking groter dan we dachten. Met als gevolg: totale uitputting. Maar tevreden kids. Zoon #2 vraagt zelfs niet meer naar Plop.
Ach, er zijn leuke attracties in Disneyland. Als je er in geraakt na een acceptabele wachttijd. De Armageddon filmsimulatie bleek voor zoon #2 een waar… armageddon. Gelukkig was er daarna Toy Story playland. Nieuw, okeeeee. De hondenrups kunnen we nog net aan. Waarna we op zoek gaan naar Pinochio, Sneeuwwitje en een warme thuis. We storen ons aan de eenvormigheid in winkels en in eten. En de village is te ver in wandelafstand. Getergd gezin met een spierzieke en een Pooh-hersen-zoon waar zelfs de normaalste communicatie niet steeds mee lukt.
Pfff. Stoom afblazen. Na wat wel een overlevingstocht lijkt in een pretparkjungle die via mentaal-fascistische mediaindoctrinatietechnieken aan kinderen wordt ingeprent als een must van te veel stappen en te lange afstanden. Enfin, trots dat we het deden, voor ons gasten. Onze wereldse eenzaamheid weer eens getrotseerd. Ons boven het sociale onvermogen gezet van de medemens om zelfs maar te beseffen dat het meest evidente voor onze jongens helemaal NIET evident is. De bovenmenselijke betrachting van een speciaal normaal leven.
wij zijn dit jaar reeds voor de 23ste x sinds de opening geweest naar disney , dit steeds voor 3 dagen. we plannen dit jaar nog een bezoek. we zijn nog nooit teleurgesteld geweest in onze bezoeken.
wel opgelet: vorig jaar zijn we onze buggy gestolen geweest in het park, dus goede raad : heb je een buggy mee, hangslot meedoen