Ik heb voor onze zoon een zwaard gemaakt. En daarmee een jeugdtrauma onthoofd. TJAK! Trauma: lang geleden had ik een zwaard gemaakt. Romeins model. Maar een etter in onze wijk (je kent ze, rondhangen, kliekjes, met hun fietsen -later brommertjes-, uitlachers ook) heeft mijn zwaard afgepakt en onvindbaar in een maïsveld gekieperd. Nooit teruggevonden. Dus dit is mijn WRAAK.
In onze wijk woonde ook een tweeling. En hun vader maakte voor hen eens superzwaarden (5x groter, 500x sterker). En die gasten mepten door! Barbaren waartegen wij, fijnvoelende ridders van romantische inborst, wel veel plannen, maar geen kans maakten. Maar onlangs kwam ik één tweelinghelft tegen. Tof, en nog weinig barbaars. De andere helft is blijkbaar directielid van een bank. Nog wel barbaar dus.
