I remember 1986 (16 years old) and getting the Born Sandy Devotional LP by The Triffids. Totally overwhelmed when listening to it, felt like having to walk that wide open road by myself, very alone, although still that little ray of hope. It was the start of my eternal love for the desolate, powerful, soulful, romantic and edgy melodies of David McComb and his band.
Next, almost suddenly, the death of David (1999). And it turned out that their beautiful works were so hard to find on CD. Found only Calenture. Until… 2006: the reissues of Born Sandy Devotional, Calenture, but also the wonderful shed recordings of In The Pines. Not only remastered, but also expanded, enhanced… improved. Thank you, Graham (Evil) Lee. It made me buy The Black Swan on iTunes.
And now, at last, this week, the reissue of The Black Swan and release of Beautiful Waste And Other Songs, the collected EP’s Raining Pleasure, Lawson Square Infirmary and Field Of Glass. The latter is their fierce and haunting Peel Session (I was forever unhappy that I didn’t buy it when I had the chance, but ‘forever’ has come to an end today).
All made with the greatest respect. And the music has not lost one single bit of its beauty. Everlasting is the word.
And even a… video was made, featuring artist Steve Keene, of the song Save What You Can (from Calenture):
Okay, must admit, still have to go get the Treeless Plain reissue…
Hey Jo, ik ken Luka Bloom als fameuze Ierse bard, maar heb er geen werk van (ooit wel een paar keer live gezien). Dus ik kan niet echt vergelijken, alhoewel ik vermoed dat de gekende filmvermelding “elke overeenkomst berust op toeval” hier wel van toepassing is ;-)
Waarmee ik niet wil zeggen dat sferen en invalshoeken niet overeen kunnen komen, maar ik ben quasi zeker dat er geen bewuste wederzijdse beïnvloeding is.
Ik weet niet of ge toevallig Luka Bloom kent, chief? Het viel mij op dat sommige nummers van the triffids verdacht veel op die van Luka bloom lijken (of waarschijnlijk andersom)
Vooral “stolen property” uit “Born Sandy Devotional” is een goed voorbeeld.
Nee, die soloplaat heb ik nog niet gehoord. -was ‘Love of will’, vond ik ondertussen terug- Ook van zijn Blackeyed Susans-project niet trouwens. Uit de hoesnota’s van The Black Swan wel onthouden dat hij onvermijdelijk de soloweg op ging.
Hebben ze nu echt wel helemaal een meesterwerk van gemaakt (zijn antwoord op de eclectische witte van de Beatles, vernam ik ook).
En ik had onze straatnaam nog niet in verband gebracht met bedoelde berenjager (waarvan ik nog niets las ook niet, ai ai). Bij ‘berenjager’ denk ik ook spontaan aan Gorki (‘Hij Leeft’).
De soloplaat van David vond ik ook prachtig, heb je die beluisterd? En weet je als fervent lezer dat je in een straat woont met dezelfde naam als die waarin berenjager Jef G woont?