de tweede helft van onze denemarkenreis ving aan met een zondag (9) gaan genieten van de zebra mangoesten 
in Ebeltoft Safari Reepark wat erg leuke diertjes lijken maar die me daar toch zo’n bloeddorstige moordenaars zijn wat door een kleine navraag bij meneer internet ook werd werd bevestigd want die diertjes aarzelen zelfs niet hier en daar een slang een kopje kleiner te maken alhoewel ook de tocht met de jeeps wel tof was maar de vogelshow niet echt groots te noemen was; alleszins een dag die ons er toch weer toe bracht de ambitie te koesteren om opnieuw een rustdag in te lassen (10) alhoewel -u raadt het al- ook die dag minder traag dan snel verliep 
doordat we ff naar ronde gingen maar daar alles dicht bleek te zijn alhoewel ik zelf nog steeds de overtuiging koester dat zelfs indien alles was open geweest het nog steeds geen meevaller zou geweest zijn zodat we ook dan allicht hadden gedaan wat we nu deden en dat was een route nemen door de Molse Bjergen nadat het schiereiland bevattende een oude ruïne over-ver bleek te zijn vooral niet alleen de kinderwagen maar ook het beperkte stapvermogen van zoon #1 om daarna semi-duits maar daarom niet onlekker te gaan eten in Skovmøllen; we moesten natuurlijk wel onze uitgekiende plannen blijven waarmaken wat ons (11) naar Grenaa 
bracht waar we een echte eend zagen die lieflijk beschermd was door de lokale bevolking vanwege haar echte eieren vermoeden wij maar waar ook de vakantietrend 2010 werd verder gezet door de aankoop van een portie deense wol met een deense handleiding die de mevrouw van de winkel toch al vriendelijk een beetje naar ‘t engels omzette maar allicht de inschakeling van google translate niet gaat kunnen vermijden; lekker hotelfood gegeten ook; regen voor de eerste maal echt regen overdag (12) wat er ons toe noopte enkel een mini-uitstap te ondernemen naar het intussen gekende voorlopige thuisoord ebeltoft 
waar we weeral beslisten om niet naar het glasmusem te gaan maar mevrouw Atelier Ullizee vrolijk bevestigde dat wol kopen echt wel de vakantietrend 2010 was vooraleer we op de vlucht gingen voor de regen; we hadden het gevoel dat we nog niet klaar waren met het stadje van de vermiste kinderen en dus gingen we nog eens naar Aarhus (13) om een ander stadsdeel in te duiken dat wil zeggen het stadsdeel genaamd graven dat we bij ons eerder bezoekje niet hadden bezoekt en waar we lekker modern gegeten hebben in een vorm van studentenwijkachtig gegeven en een restaurant waar onze kidz zomaar op de tafel mochten kleuren 
en nog eens bevestigde dat het eten in denemarken ons veel beter beviel dan we op voorhand hadden kunnen denken zodat we concludeerden dat we ten tijde van onze citytrip in Kopenhagen in het voorjaar van tweeduizendenéén ofwel grandioze verkeerde eetetablissementen hadden uitgekozen ofwel dat onze smaakpapillen toen er gewoon niet klaar voor waren wat we ons allemaal bedachten terwijl er -eindelijk!- eens stofjes werden gekochten in de plaats van weer eens wol waarna we in volle regen vluchtten naar de auto en voorlopig-huis waarts keerden om onze laatste volwaardige dag (14) af te sluiten met nog een portie ebeltoft sightseeing na een lekkere maar onvolumineuze brunch in het moderne eetcafé van ebeltoft haven en die ons voor de zoveelste maal niet naar het glasmuseum voerde maar wel langs een private windmolen 
wat ons trouwens een rare woonwijze lijkt en naar een afgelegen en zo bleek ook gesloten patchwork winkeltje om nog eens rustig te gaan genieten van een laatste ijsje gevolgd door een koffietje alhoewel we ook mogen besluiten dat het niet enkel daarom een geslaagde vakantie was maar dat anderzijds het hebben meegenomen van ons eigen koffiemachien van nespresso die we speciaal met dat doeleind hadden gekocht toch wel een zeer aangename factor was gebleken; waardoor we op zaterdag (15) met een tevreden gevoel maar daarom niet beter uitgerust een bevestiging kregen van eerder beschreven ongerijmde wiskunde van het reizen 
want we reden 700 km in 11 u wat toch weer redelijk lang is en dat kan niet enkel te wijten zijn aan de elbetunnel in hamburg maar heeft ook veel te maken met de vele duitse mensen die op vakantie gaan in denemarken wat dus tegenviel kwa verwachting tegen het verkeer in te kunnen rijden omdat we nu éénmaal naar het noorden reden waardoor we blij waren met de Pizza bij onze vriendin in hamm – duitsland; en een dagje later (16) waren we thuis maar gelukkig genoeg nog niet terug aan het werk
