Net Wladiwostok! van P.F. Thomése gelezen, en danig onder de indruk geraakt. Een groot gedeelte van het boek kabbelt lekker (mooie taal en stijl, daar niet van, genieten, prachtige beschouwingen over communicatie, perceptie en het -schijn-zijn van de politicus). Je maakt uitgebreid kennis met een koningmaker en zijn verhoopte koning. Ietwat pathetische figuren, beetje (okee, behoorlijk) oversekst, en zo nog wat upper class afwijkingen. En vooral: perceptie rules.
Maar dan (eindelijk, denk je na de aanvankelijke meewarigheid)… komen de barstjes, grote barstjes. En vanaf toen ben ik blijven lezen tot het boek uit was. Yeah, de koningmaker gerold door zijn koningin en de would-be koning terug naar af.
Extra vermeldenswaard vind ik toch de mooie stijlvorm voor weergave van de innerlijke denkwereld van de hoofdnarren.
Mag gerust wat prijzen winnen. Om te beginnen De Gouden Uil of zo….
Net Wladiwostok gelezen en niet onder de indruk geraakt. Hoofdpersonen blijven karikaturen, gebeurtenissen passen prima in GTST. Beeldende en humoristische stijl – en inderdaad de kritische reflecties over politiek en media – houden het geheel nog net overeind, maar meer dan een tussendoortje van de schrijver lijkt de roman me niet.